معنی قابل علاج

چاره پذیر

ناسور

چاره

مداوا کردن

Remediable

بی درمان

‎ درمان پذیر، چاره پذیر (صفت) قابل مداوا درمان پذیر مقابل علاج ناپذیر، چاره پذیر. چاره پذیر، قابل مداوا

درمان ناپذیر

ینگ

درمان کردن،
دوا، درمان، چاره،
[مجاز] چاره‌گری، اندیشیدن چاره برای رفع یک مشکل،
* علاج شدن: (مصدر لازم) درمان شدن،
* علاج کردن: (مصدر متعدی)
درمان کردن،
چاره کردن: به دور لاله دماغ مرا علاج کنید / گر از میانهٴ بزم طرب کناره کنم (حافظ: ۷۰۰)،

علاج. [ع ِ] (ع مص، اِمص) درمان. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء): در کتب طب آورده اند که فاضلترین ِ اطباء آن است که بر علاج ازجهت ثواب آخرت مواظبت نماید. (کلیله ص 851). به رغبتی صادق... روی بعلاج بیماران آوردم. (کلیله ص 59). رنج مبر در معالجت چیزی که علاج نپذیرد. (کلیله ص 322).
پتیاره ٔ ظلمی بلای بخلی
درمان نیازی علاج آزی.
مسعودسعد.
- امثال:
علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد.
سعدی.
|| تدبیر و چاره و گزیر. (ناظم الاطباء):
چون نمک خود تبه شودچه علاج
چاره چه غرقه را ز رود برک ؟
خسروی.
علاجی بکن کز دلم خون نیاید.
والهی.
|| کار و عمل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || مزاولت نمودن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). زدن کسی را به شمشیر. || شدت دیدن از کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || (اِ) دارو. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

علاج پذیر. [ع ِ پ َ] (نف مرکب) قابل مداوا. درمان پذیر و چاره پذیر. (ناظم الاطباء).

علا ج , شفا , دارو , شفا دادن , بهبودی دادن , گزیر , درمان , میزان , چاره , اصلا ح کردن , جبران کردن , درمان کردن , معالجه , مداوا , تداوی

(مص م.) درمان کردن، (اِمص.) درمان، معالجه، (اِ.) چاره. [خوانش: (عِ یا عَ) [ع.]]

درمان، چاره

تداوی، تشفی، چاره، درمان، شفا، مداوا، معالجه، وید

237